ประวัติหลวงปู่สอ พันธุโล1
[28 เมษายน 2552 20:09 น.]จำนวนผู้เข้าชม 42236 คน

ประวัติหลวงปู่สอ พันธุโล

ชีวประวัติ และปฏิปทาของหลวงปู่สอ พันธุโล ( พระครูภาวนากิจโกศล )
วัดป่าบ้านหนองแสง ตำบลสิงห์ อำเภอเมือง จังหวัดยโสธร

ชาติภูมิ
หลวงปู่สอ พันธุโล นามสกุล ขันเงิน ท่านเกิดเมื่อวันพฤหัสบดี เดือน 8 ปีระกา ตรงกับวันที่ 7 กรกฎาคม พ.ศ. 2464 ที่บ้านทุ่งมน ตำบลทุ่งมน อำเภอลุมพุก ( คำเขื่อนแก้ว ) จังหวัดอุบลราชธานี ( ปัจจุบันคือจังหวัดยโสธร ) บิดาชื่อนายตา ขันเงิน มารดาชื่อนางขอ ขันเงิน มีพี่น้องร่วมมารดาเดียวกัน 2 คน เป็นชายทั้งหมด คนแรกคือ หลวงปู่สอ พันธุโล คนที่สองคือ นายหมอ ขันเงิน ปัจจุบันอยู่ที่บ้านเดื่อ อำเภอท่าบ่อ จังหวัดหนองคาย หลวงปู่สอ พันธุโล สมัยที่ท่านเป็นฆราวาสนั้นเป็นคนที่ชอบสนุกสนาน ร่าเริง เข้ากับหมู่คณะได้ทุกคน ขณะเดียวกันก็ยังเป็นคนที่ค่อนข้างจะมีความสามารถในการกล่าวกลอนสด ( ผญา ) ของคนอีสาน เป็นที่ชอบใจของผู้ฟังทำให้คนแปลกใจว่าทำไรหลวงปู่ จึงมีความสามารถมากเช่นนั้นจริงๆ ที่หลวงปู่สอ เรียนจบเพียงชั้น ป.3 แต่ถึงท่านจะชอบสนุกสนานรื่นเริง นิสัยประจำตัวอย่างหนึ่งของท่านที่มีอยู่โดยตลอด คือ ความอดทน ความขยันหมั่นเพียรซึ่งนับว่าเป็นคุณสมบัติอันสำคัญยิ่งที่ส่งผลให้การทำความเพียรของท่านในภายหลังจากอุปสมบทแล้วมีความเด็ดเดียวมั่นคงและเจริญก้าวหน้าไปโดยลำดับ

ครองฆราวาสวิสัย
เมื่อครั้งที่ใช้ชีวิตฆราวาสอยู่นั้น เมื่ออายุได้ประมาณ 20 ปีเศษ หลวงปู่ได้แต่งงานกับนางบับ ซึ่งเป็นหญิงสาวชาวบ้านเดียวกันนั่นเอง หลังจากแต่งงานมีครอบครัวแล้วความรับผิดชอบทุกอย่างก็ตกอยู่กับท่าน เพราะท่านเป็นหัวหน้าครอบครัวจะต้องตื่นแต่เช้าขยันทำการงาน หนักเอาเบาสู้โดยหวังจะให้ภรรยา และลูกๆ มีความสุข บางครั้งต้องเดินทางรอนแรมไปต่างจังหวัดเพื่อหาเงินมาจุนเจือครอบครัว หลายครั้งเมื่อกลับมาถึงบ้านก็มีปัญหาทะเลาะเบาะแว้งกับภรรยาบ้าง ตามประสาของฆราวาสเหมือนลิ้นกับฟันที่ต้องกระทบกันอยู่ทุกวัน
ในช่วงมีครอบครัวนี้ ท่านมีบุตร 3 คน ดังนี้คือ

1. นางอ่าง ขันเงิน ปัจจุบันอยู่บ้านหนองแสง ตำบลสิงห์ อำเภอเมือง จังหวัดยโสธร
2. เป็นผู้ชาย ( ไม่ทราบนาม ) ปัจจุบันได้เสียชีวิตแล้ว
3. นางนาง ขันเงิน ปัจจุบันอยู่บ้านหนองแสง ตำบลสิงห์ อำเภอเมือง จังหวัดยโสธร

สาเหตุแห่งการออกบวช
ความคิดครั้งแรกก่อนแต่งงานท่านคิดว่าชีวิตจะมีความสุขมีความราบรื่น แต่สุดท้ายก็คิดได้ตามหลักสัจจะธรรม ว่าการมีครอบครัวเป็นการทำให้หมดอิสรภาพแทบทุกอย่าง ต้องแบกภาระมากมายจิตใจก็หมกมุ่นอยู่แต่ในเรื่องของฆราวาสวิสัยในกิจการงานจนไม่มีเวลาเป็นของตนเอง ชีวิตมีแต่ความทรมานเร่าร้อนเหมือนนั่งอยู่บนกองไฟ ความรู้สึกเช่นนี้ไม่ได้เกิดขึ้นกับฆราวาสโดยทั่วไปมากนัก นอกจากผู้มีบุญบารมีเก่าที่เคยสั่งสมมาในอดีตชาติเท่านั้น หลวงปู่ได้ตัดสินใจบอกความประสงค์ของท่านต่อภรรยาว่าท่านปรารถนาจะออกบวช เพราะรู้สึกเบื่อหน่ายต่อการครองเรือนแต่ภรรยาของท่านก็ไม่เห็นด้วย เนื่องจากอยู่ในระหว่างการสร้างเนื้อสร้างตัว และลูกก็เล็กอยู่ หลวงปู่ไม่ละความพยายามเมื่อมีโอกาสก็ขออนุญาตออกบวชอยู่เสมอ จนภรรยาของท่านต้องยินยอมแต่มีข้อแม้ว่าต้องออกบวชเพียง 15 วันเท่านั้น
การบวชครั้งแรก
ในปี พ.ศ.2496 ขณะอายุของหลวงปู่ได้ 32 ปี ท่านได้เข้าสู่ร่มกาสาวพัสตร์ เป็นครั้งแรก ณ พัทธสีมา วัดสร่างโศรก ( วัดศรีธรรมาราม ) ตำบลในเมือง อำเภอยโสธร จังหวัดอุบลราชธานี โดยมีพระครูปลัดบุญสิงห์ เป็นพระอุปัชฌาย์ พระครูสังฆ์รักษ์ เป็นพระกรรมวาจาจารย์ พระมหาสาย เป็นอนุสาวนจารย์ ได้รับฉายาว่า พันธุโล หลวงปู่สอ พันธุโล ได้เล่าว่าท่านมีความสุขใจ และมีความพอใจมากที่ได้บวชสมความตั้งใจ ทำให้มีความปลอดโปร่ง เหมือนบุคคลที่เป็นโรคแล้วหายจากโรค เหมือนบุคคลที่ถูกขุมขังแล้วหลุดพ้นจากที่คุม ขังจิตใจมีความสงบเยือกเย็น มองเห็นชีวิตแห่งการบวชเป็นทางที่จะแสวงหาความสุขได้อย่างแท้จริง ในการบวชครั้งนี้ หลวงปู่สอ ท่านพยายามที่จะทำตามกำหนดเวลาของภรรยาคือ บวช 15วัน แต่ในขณะที่บวชอยู่นั้นมีความรู้สึกสบายกายสบายจิต คิดว่าจะบวชให้นานที่สุด และท่านก็ได้ขอผัดผ่อนภรรยาเรื่อยมา สุดท้ายเมื่อครบ 15วัน ท่านก็ไม่ได้สึกตามที่ภรรยากำหนดไว้ จึงทำให้ท่านได้อยู่ในเพศพรหมจรรย์ และปฏิบัติธรรมเพื่อความสงบสันติแห่งใจเรื่อยมาถึง 2 พรรษา ในปี พ.ศ.2496 ซึ่งเป็นพรรษาแรก หลวงปู่สอ ท่านได้จำพรรษาอยู่ที่วัดบ้านหนองแสง ตำบลสิงห์ อำเภอเมือง จังหวัดยโสธร ซึ่งขณะนั้นหลวงปู่บุญมี ปริปุณโณ ( ปัจจุบันอยู่วัดป่าบ้านนาคูณ ) เป็นเจ้าอาวาส ท่านได้แนะนำ สั่งสอนข้อวัตรปฏิบัติ ตลอดถึงในการอบรมด้านสมาธิภาวนา

ประวัติหลวงปู่สอ พันธุโล
– หลวงปู่สอ พันธุโล มรณภาพ [28 เมษายน 2552 20:09 น.] – ประวัติหลวงปู่สอ พันธุโล 2 [28 เมษายน 2552 20:09 น.] – ประวัติหลวงปู่สอ พันธุโล1 [28 เมษายน 2552 20:09 น.] ดูทั้งหมด

 

 

ติดตามขั้นตอนของพระพุทธเจ้ากับหลวงปู่โซพันดาโล

การเรียกสู่ชีวิตฆราวาสไม่ตกอยู่ในเส้นทางของใคร การเลิกใช้ชีวิตดั้งเดิมของพวกเขาสำหรับการรับใช้ที่มากขึ้นหรือก่อให้เกิดเส้นทางสู่การเป็นพระที่เต็มไปด้วยการล่อลวงของวัสดุและโลกหลัก

ในประเทศเด็กบางคนเติบโตขึ้นภายในวัด อย่างไรก็ตามส่วนใหญ่เลือกที่จะออกไปและออกจากเส้นทางของพระสงฆ์ ติดตามขั้นตอนของหลวงปู่สพันดาลของวัดป่าบ้านโนนแสงลองมาดูกันว่าเขากล้าทางของตัวเองไปสู่การรู้แจ้งได้อย่างไร

ครอบครัวของเขา

วันเกิดของเขาเกิดเมื่อวันที่ 7 กรกฎาคม พ.ศ. 2464 ในวันที่ 7 กรกฎาคม พ.ศ. 2464 บ้านเกิดของเขาเกิดที่บ้านทุ่งมนตำบลทุ่งมนตำบลทุ่งมนอำเภอลำพูน (คำเขื่อนแก้ว) จังหวัดอุบลราชธานี (ปัจจุบันอยู่ที่จังหวัดยโสธร)

เขาเกิดมาเพื่อคุณขันชานเขินเงินและคุณคันนาเขินเงิน เขามีพี่ชายสองคน หนึ่งในพวกเขาอาศัยอยู่ที่บ้านเดื่ออำเภอท่าบ่อ

ประสก

ในฐานะที่เป็นเด็กหนุ่มเขามีความสุขกับสิ่งง่าย ๆ ที่พวกเขามี แม้จะเรียนแค่ชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 เท่านั้นเขามีความสามารถในการพูดภาษาอีสานและภาษาไทย ได้มีการกล่าวว่าความสามารถของเขาในการพูดและการปรับตัวทำให้ผู้คนสงสัยว่าเขาทำอะไร

แม้ว่าเขาจะเป็นคนตลก แต่เขาก็เติบโตขึ้นมาเพื่อเป็นคนรับผิดชอบมีความอดทนและทำงานหนัก คุณสมบัติเหล่านี้จากชีวิตของเขาก่อนที่จะทำตามเส้นทางของพระพุทธศาสนาทำให้เขามีความขยันหมั่นเพียรและมีความมั่นคงเมื่อฝึกฝนเป็นพระ

เขามีภรรยาจากหมู่บ้านเดียวกันคือนางบุบ พวกเขาแบ่งปันเด็กสามคนสองคนยังคงอาศัยอยู่ในจังหวัดยโสธร เขาทำงานหนักเพื่อเลี้ยงดูครอบครัวของเขาแม้ว่าการแต่งงานของพวกเขาจะยุ่งเหยิงกับปัญหาและการทะเลาะวิวาท

ฆราวาส

เมื่อไม่เห็นความสุขในชีวิตเขาก็ตระหนักว่าเขาสูญเสียอิสรภาพไปกับภาระการมีชีวิต ด้วยการหาเงินและธุรกิจอย่างต่อเนื่องเขาไม่มีเวลาเป็นตัวตนที่แท้จริงของเขา

ในไม่ช้าเขาก็บอกภรรยาว่าอยากเป็นพระ เธอต้องการเขาในครอบครัวเธอไม่เห็นด้วย ตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาขออนุญาตจากภรรยาให้บวช ในที่สุดเขาก็ได้รับอนุญาต แต่เพียง 15 วันแห่งการบวช

เมื่ออายุ 32 ปีเขาเข้าวัดศรีธรรมารามของอำเภอยโสธรซึ่งเขาได้รับการฝึกฝนและได้รับฉายาว่า ‘Phandalo’ เมื่อไปถึงที่นั่นเขาพบความสุขและความสมหวังที่เขาต้องการ เมื่อเขาออกบวชหลวงพ่อภาวนาก็เล่าให้ฟังว่าเขาเป็นอิสระจากคุกของเขา

เขาเห็นว่าหนทางเดียวที่จะนำไปสู่ความพึงพอใจและเสรีภาพที่แท้จริงคือผ่านชีวิตของผู้ได้รับแต่งตั้ง หลวงปู่โซแพนดาโลพักที่วัดป่าบ้านโนนแสงจนกระทั่งเสียชีวิตในปี 2552 เขารับใช้ชาติและความเชื่อของเขามานานกว่า 50 ปี